Breiðavík!

Djöfull leiðist mér þetta nafn eða hata, brennimerktur af þessu nafni í 40ár, hvern fjandann gerði ég til að eiga þetta skilið, ég hlít að hafa brennt mann og annan í fyrra lífi eða sem barn, þó man ekki eftir því að hafa borið eld að neinum, ég man að það var borið eld að mér einu sinni, var með andlitið vafið sáraumbúðum vikum saman.

 Það er svo skrítið að þegar ég minnist þessa staðar þá átti hann enga fortíð eða framtíð, bara þetta tímabil sem ég var þarna.

Finnst ennþá skrítið að heyra strákana tala um tíman áður en ég var þarna eða eftir að ég var þarna.

Hafði alltaf á tilfinningunni að staðurinn hefði verið sérstaklega byggður fyrir mig og síðan rifinn.

Finnst ennþá að ég hafi átt þetta skilið.

Pabbi minn frelsaðist þegar ég var lítill, hann sagði mér frá helvíti, þangað færu allir vondir.

Sannspár hann var,nema þetta með dauðann,maður þurfti ekki einu sinni að vera dauður til að lenda þar. 

Þar ríkir einmannaleikinn,ástleysið,óttinn,ofbeldið,vonleysið,myrkvið og hungrið.

Já engum getur verið ætlaður slíkur staður, nema þeim sem vondir eru.