VÍS (Vargur Í Sauðagæru.)

Ég skora á alla þá sem hafa nú þegar eða ætla að fá sér tryggingar í framtíðinni að horfa á Kastljósþáttinn sem þessi linkur vísar á:

"http://dagskra.ruv.is/streaming/sjonvarpid/?file=4431324"

 

Athugasemdir

[Katrín (IP-tala skráð) 20.2.2009 kl. 01:24]

Það var hræðilegt að heyra hvernig útreikningi/uppgjöri miska/örorkubóta er háttað hjá tryggingafélögunum. EN, örugglega ekki bara VÍS sem hefur þennan hátt á, eflaust öll tryggingafélögin sem nýta sér þennan veikleika í lögum/reglugerðum. Það þarf að breyta lögunum hvað þetta varðar, ekki spurning. Fáránlegt að draga frá bótum einhverjar örorkubætur sem kannski koma til greiðslu til þessarra einstaklinga eftir mörg ár!   Tryggingafélögin eiga ekki að "græða" á þennan hátt. Eins og faðirinn sagði í Kastljósinu í kvöld, þá eiga tryggingafélögin að greiða út óskertar bætur og síðan er það mál tryggingastofnunar ríkisins að höndla/taka á málum ef og þegar að því kemur síðar þ.e. þegar börnin komast á þann aldur að eiga rétt á mánaðarlegum bótum úr tryggingakerfinu.  Þessu þarf að breyta STRAX.

[Konráð Ragnarsson, 20.2.2009 kl. 01:39]

Ég er sammála þér Katrín! Þessu þarf að breyta strax!Tryggingarfélögin hljóta að hafa komið þessari siðblindu inn í reglugerðina með þrýstingi eða öðrum hætti.Það eru bara þeir sem hagnast á þessu!

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 20.2.2009 kl. 12:00]

Á þessu verður að taka strax, þvílíkt og annað eins. 

[Sigurður M Grétarsson, 21.2.2009 kl. 17:06]

Faðir dregnsins benti á einn galla í þessari útreikniforsendu, sem fær hana meira að segja ekki til að ganga upp eins og hún er upp sett. Sjónvarpsmennirnir hefu alveg mátt sýna útreikninga hvað það varðar. Ég get reynt að útskýra það hér.

Þegar tjón drengsins er metið varðandi tapaðar vinnutekjur frá 18 til 67 ára aldurs þá eru beitt á þær tekjur svokallaðri "afvöxtun". Það er vegna þess að tjónið er bætt í eingreiðslu en ekki jöfnum greiðslum út þetta tímabil. Hugmndin að baki því snýst um að þegar dregngurinn hefur fengið sína greiðslu þá getur hann ávaxtað hana í banka eða með öðrum hætti. Aðferðin snýst um það að reikna út hversu háa upphæð drengurinn þarf núna til að geta miðað við þá vexti, sem notaðir eru við afvöxtununa, til að geta tekið út úr bankanum þá upphæð í hverjum mánuði, sem reiknað er með að hann tapi nettó af því að missa vinnugetuna.

Þetta er í sjálfu sér sangjörn leið svo fremið að vaxtaupphæðin sé raunhæf til lengri tíma. Þá kemur hins vegar að hinu atriðinu. Það er frádráttin vegna réttar á bótum frá Tryggingastofnun ríkisins. Sú upphæð er þá miðuð við óskertar bætur eins og greiðsist til lífeyrisþega, sem hafa engar tekjur annars staðar frá. Hins vegar gerðu upphaflegu forsendurnar ráð fyrir því að dregnguinn þyrfti að ávaxta eingreiðsluna til að ná töpuðum launatekjum yfir allt tímabilið. Geri hann það þá skerða þær vaxtatekjur greiðslurnar frá tryggingastofnun og því fær hann ekki þá upphæð þaðan, sem 15 milljóna króna frádrátturinn miðar við.

Sú forsenda að drengurinn geti náð töpuðum tekjum til viðbótar við óskertar bætur tryggingastofnunar með því að ávaxta eingeiðsluna frá tryggingafélaginu gengur ekki því ekki upp.

Árið 1996 eftir að samþykkt höfðu verið lög um skerðingu bóta almannatrygginga vegna fjármagnstekna voru sett lög, sem kváðu á um að vaxtatekjur eða önnur ávöxtun af eingreiðslu bóta frá tryggingafélögum ættu ekki að skerða örorkubætur. Með samþykkt þeirra laga átti að taka á því að í forsendum skaðabóta tryggingafélaganna var ekki gert ráð fyrir því að vextir af þessum skaðabótum skertu örorkubætur frá tryggingastofnun enda var það ekki svo þegar þær skaðabætur voru ákvarðaðar. Það er hins vegar tvennt, sem kemur í veg fyrir að þau lög virki eins og til var ætlast.

Í fyrsta lagi vita fáir af þessu lögum og á það einnig við um starfsmenn Tryggingastofnunar ríkisins og umboðsmenn hennar á landsbyggðinni.

Í öðru lagi var reglugerðin með þessum lögum þvílíkt klúður að markmið laganna nást engan vegin með því að vinna eftir henni. Það var Benedikt í Talnakönnun, sem þá var í tryggingaráði, sem bjó til formúluna í þeirri reglugerð og er greinilegt að hann var engan vegin að skilja um hvað málið snerist þegar hann samdi þá formúlu. Þetta er heimskulegasta reglugerð, sem ég hef séð miðað við markmið þeirra laga, sem reglugerðin átti að taka til.

Það þarf að taka allt þetta mál til gagnerrar endurkoðunar og það þarf að laga reglugerðina með lögunum frá 1996 þannig að hún nái því marmiði, sem ætlað er að ná með lögunum. Síðan tel ég reyndar að í framtíðinni þurfi að laga þessa skaðabótareglu. Vilji menn halda í þá reglu að bætur tryggingastofnunar dragist frá skaðabótunum þá er það mín skoðun að það eigi þá að gerast þannig að reiknað sé með skerðingu á þeim bótum vegna vaxtanna af skaðabótunum samhliða því að lögin frá 1996 nái ekki til þeirra, sem fá skaðabætur samkvæmt þeim breyttu reglum.

[Konráð Ragnarsson, 21.2.2009 kl. 23:06]

Þakka þér fyrir góða skilgreiningu í þessum frumskógi laga og reglugerða Sigurður!

Það er annað sem hjó mig í þessu viðtali og það var að við reikning örorkubóta var miðað við lægstu verkamannalaun,hvers vegna ekki einhver meðallaun,hver ákveður slíkt.Það hlýtur að vera hagur tryggingarfélagana að hafa þetta sem lægst! Mér finnst persónulega að tryggingarfélögin eigi að beri þennan skaða að mestu leyti sjálfir,allavega þannig selja þeir sig!

[Sigurður M Grétarsson, 22.2.2009 kl. 05:03]

Þarna er ég innilga sammála þér. Það er út í hött að miða þetta við lágmarkslaun. Það eru ekki þau laun, sem líklegt er að viðkomandi einstaklingur hefði haft á lífsleiðinni ef hann hefði ekki orðið fyrir slysinu. Reyndar eru nánast engar líkur á því af þeirri einföldu staðreynd að það þekkist varla nokkur ófatlaður einstaklingur, sem hefur verið á lágmarkslaunum alla sína starfsæfi.

Ég hef reyndar talað lengi fyrir þvi að það eigi að taka slysatryggingar vegna bílslysa frá tryggingafélðgunum og færa yfir á opinbera stofnun, sem fær peninga frá skattlagningu á bifreiðaeigendur. Þá myndu tryggingariðgjöldin lækka vegna þess að eignartjón er aðeins um þriðjungur tóna vegna bifreiðatrygginga. Ég tel að sú skattlagning, sem fjármagni slysatryggingarnar ætti að miðast við akstur og þyngd bíls og væri þá einfaldasta leiðin eins og er að hafa það í formi skatta á eldsneyti.

Ég tel það mun heppilegra að illa slasað fólk eigi við opinbera stofnun varðandi slysabætur heldur en tryggigafélög, sem hafa það eitt að markmiði að hámarka hagnað hluthafa. Ég tel að mun mannlegar verði tekið á málum þeirra í slíkri stofnun. Þannig væri líka hægt að samþætta meira greiðslur frá tryggingastofnun og greiðslur frá tryggingum. Einnig væri þá hægara um vik að koma þessum greiðslum yfir á mánaðarlegar greiðslur út starfsæfina í stað eingreiðslu, sem ég tel heppilegra fyrirkomulag enda er erfitt að vita hvernig þessum einstaklingum reiðir af í lífinu og einnig er erfitt að vita það fyrirfram hvort þeir lifi til 67 ára aldurs eða ekki. Það er óþarfi að láta erfingja þeirra, sem slasat illa í bifreiðaslysum fá fúlgur fjár ef þeir látast langt fyrir aldur fram því þeim peningum er betur varið til þeirra, sem þurfa að lifa lengi með sinni örorku.